George Herbert (d. 13 Nisan 1593, Mont­gomery Şatosu, Galler ' ö. 1 Mart 1633, Bemerton, Wiltshire, İngiltere), dinsel şiir­leriyle tanınan İngiliz şair.

Metafizik şairle­rin en önemlileri arasında yer alan Herbert, dilinin arılığı ve sözcük seçimindeki yetkinliğiyle dikkat çeker.

Dindışı konularda şiirler yazan metafizik şair ve Cherbury 1. baronu Edvvard Herbert' ın kardeşidir. Şiire yatkınlığı ve dili kullan­madaki ustalığıyla genç yaşta kendini gös­terdi. 1610'da annesine yeni yıl için yazdığı iki sonede, Tanrı aşkının, şiir için, kadınlara duyulan aşktan daha uygun bir konu oldu­ğunu dile getirmişti.

Evde özel öğretmenlerce yetiştirildikten sonra Westminster Okulu'na, ardından da Cambridge'deki Trinity College'a gitti. 1620'de, 'üniversitedeki en iyi mevki' ola­rak nitelediği hatipliğe seçildi. Kendisinden önce bu görevi üstlenen iki kişi, yüksek devlet görevlerine atanmıştı; üstelik Her­bert saray çevreleriyle daha yakın bir ilişki içindeydi. Üniversite yaşamı boyunca, yal­nızca belirli olaylar nedeniyle yazdığı Yu­nanca ve Latince şiirler yayımladı. Bu arada saraydaki koruyucularından bazıları öldüğü, bazıları da gözden düştüğü için 1625'te kilisede görev aldı. 1627'de hatipliği bıraktı; 1630'da resmen din adamı oldu ve Bemer- ton'da papazlığa atandı. Bu dönemde, ya­kınlardaki Little Gidding'de dinsel bir top­luluk kuran Nicholas Ferrar ile arkadaş oldu ve kendisini Bemerton'daki cemaatine ve kilisenin onarımına adadı. Bir yandan da şiir yazmayı sürdürüyordu. Ölüm döşeğindeyken, yayımlaması ya da yok etmesi için Ferrar'a gönderdiği elyazmalarının yarısın­dan çoğunu bu dönemde yazdığı sanılmak­tadır. Ferrar bu şiirleri, The Temple: Sacred Poems and Private Ejaculations (Tapınak: Dinsel Şiirler ve Özel İç Dökmeler) adıyla 1633'te yayımlamıştır.

Herbert şiirlerini, 'irademi, kendisine hiz­met ederek gerçek özgürlüğe kavuştuğum Efendimiz İsa'ya teslim etmeden önce, ru­hum ile Tanrı arasında geçen manevi çatışmaların resmi' olarak tanımlar. Sözünü ettiği çatışmalara, metafizik şairlerin en ünlüsü ve Herbert'ın aile dostu John Donne' ın şiirlerinde de rastlanır. The Temple, kişisel şiirlerin yanı sıra, kilise öğretisine ilişkin şiirler de içerir; yapıtın ilk ve son şiirleri 'The Church Porch' (Kilise Sundur­ması) ile 'The Church Militant' (Kilise Savaşçısı) buna örnektir. Öbür şiirler ise kilise ayinleriyle ilgilidir.

Herbert'ın şiirlerinde Donne'ınkilere en çok benzeyen yön, konuşma ritimlerinde günlük dilin kullanılmasıdır. 'The Altar' (Altar) ve 'Easter Wings' (Paskalya Kanat­lan) gibi şiirler, Herbert'ın 'şablon' yapıda­rıdır. 18. yüzyılda Joseph Addison'm 'sahte bir zekâ'nın ürünü olarak nitelediği bu şiirlerde, konuyu dizeler biçimlendirir. Öl­çülü şiirde ve şiir sanatının tüm alanlarında usta olan Herbert, 20. yüzyıldan önce meta­fizik şairlere yöneltilen eleştirilerden payını almasına karşın, okurlardan her zaman ilgi görmüştür. Bemerton'dayken yazdığı A Priest to the Temple: Or the Country Parson, his Charac- ter and Rule of Life (Tapmağa Bir Rahip ya da Köy Papazının Kişiliği ve Yaşama Kura­lı) ölümünden sonra 1652'de yayımlanmış, başka yapıtları da Works (1941, düzeltilmiş basım 1945; Yapıtlar) adıyla F. Hutchinson tarafından derlenmiştir.

İçeriğe Yorum Yapın

George Herbert